محمد نوری
گاهی بعد از آشنا شدن با چیزی یا کسی به خودت می گویی کاش این آشنایی زودتر صورت می گرفت. آشنا شدن من با محمد نوری، خواننده، از این آشنایی ها بود.
چند سال پیش با کریم دوغی قدم می زدیم و او برایم ترانه جان مریم را خواند. به دلم چسبید. بعدتر آهنگش را گوش کردم و کنسرتش را دیدم و از خواننده اش خوشم آمد. پیرمردی سرحال و خوش اخلاق که او را فقط باید از روی هنرش شناخت؛ چون اهل حاشیه و روزنامه و رسانه نبود. بدبختانه رسانه ها هم به هنر اهمیت نمی دهند برای همین اهل هنر واقعی نزد غیر اهل آن، کمتر شناخته شده اند.
عده ای او را پدر 
موسیقی پاپ ایران می دانند؛ چون او با خواندن آهنگ هایی که جدا از موسیقی مقامی ایران بود و میان مردم معروف شد، موسیقی را مردمی ـ پاپ ـ کرد. بارزترین اثر او ترانه جان مریم است. مهم ترین نکته اش هم این است که او با داشتن سواد این کار را کرد. و گر نه خیلی ها این کار را کردند اما مردمی نشدند به صورتی که هم میان مردم ترانه هاشان مشهور باشد هم نزد اهالی موسیقی و دانشگاهیان عزیز باشند.
محمد نوری از میان ما رفت. محمدرضا اسدی هم نوری را دوست داشت. روزی هم نوبت ما می شود. دوست دارم بعد از من درباره ام خوب بنویسند. حداقل اطرافیانم از بودن با من لذت برده باشند. به گمانم محمد نوری چنین بود.
آمرزیده باشد!
حلقهای از جوانان